*بارها گفته ام که بنا دارم بحث هایی علمی و مستند مطرح کنم. اما زرتشتی ها همواره می گویند: به ما توهین می کنی!
باید توجه داشت که بیان مطالب با مدرک و دلیل، توهین به حساب نمی آید هرچند طرف مقابل، از چنین سخنانی دلخوش نباشد و حتی سبب تحقیر او شود. وقتی زرتشتی ها از ما ایراد می گیرند که: دین شما سنگسار و برده داری و چند همسری را تجویز کرده، هیچگاه به آنها نگفته ام: به ما اهانت می کنید؛ بلکه همواره در مقام پاسخگویی برآمده ام. اما وقتی که از ازدواج با محارم میان زرتشتیان در گذشته (اینجا) سخن می گویم و نیز از قرض دادن زنانشان به مردهای دیگر بدون رضایت او در گذشته (اینجا) و از اینکه هیچ چیزی از زرتشت باقی نمانده (اینجا) و... بحث می کنم، سروصدا راه می اندازند که: فلانی به زرتشتی ها توهین می کند.
قبول دارم بعضی حرف ها سبب خرد شدن و تحقیر زرتشتی ها می شود اما این حرف ها با مدرک است؛ تقصیر من نیست؛ گذشته ی شما چنین اقتضایی دارد. زرتشتیان گرامی یا باید با دلیل این سخنان را رد کنند یا اینکه اعتراف به درستی آنها کنند یا اینکه پذیرای حقارت باشند. راهی دیگر به نظر نمی رسد. دعوت طرف مقابل به سکوت، کاری پسندیده نیست. امروزه انسانها به مرحله ای از رشد فکری و علمی رسیده اند که نمی توان با هیاهو و جار و جنجال، اعتقادات نادرست را به آنها تحمیل کرد.